Okablowanie światłowodowe
Wielu instalatorów celowo unika układania okablowania światłowodowego ze względu na brak wiedzy na ten temat. Często zlecają wykonanie zewnętrznym firmom lub stosują okablowanie miedziane w miejscach, gdzie należałoby przejść już na światłowód.
Do głównych zalet włókna światłowodowego należą:
- praktycznie nieograniczona pojemność informacyjna (pasmo 600MHz*km dla multimod`a, dziesiątki THz* dla singlemod’a),
- całkowita izolacja galwaniczna,
- bardzo długie dystanse osiągane dzięki transmisji światłowodowej,
- bezpieczeństwo (małe szanse na podsłuchanie transmisji),
- stosunkowo małe wymiary i niska masa w porównaniu z miedzią,
- stabilna cena kabli światłowodowych,
- niewrażliwość na zakłócenia.
Głównymi obszarami zastosowania kabli światłowodowych są:
- okablowanie wewnątrzbudynkowe,
- połączenia odległych od siebie punktów,
- połączenia budynków,
- środowiska o dużych zakłóceniach,
- aplikacje video,
- miejsca zagrożone wybuchem (zmniejszone ryzyko iskrzenia).
Jeśli zdecydujemy się na rozwiązanie wewnątrz budynku, miejscem zastosowania będą połączenia miedzy piętrami - tzw. okablowanie pionowe (backbone) - i miejsca połączenia pomiędzy serwerem, a urządzeniami aktywnymi.
W wypadku połączeń miedzybudynkowych bezwzględnie zalecane jest wykorzystanie światłowodu. Połączenie miedzianym kablem jest jedynie dopuszczalne. Stosując światłowód mamy zdecydowanie większe zasięg i bezawaryjność połączenia, brak problemu z różnicami fazy pomiędzy budynkami.
Elementy okablowanie miedzianego mają swoje odpowiedniki w okablowaniu światłowodowym:
- część bierna: kabel światłowodowy, wtyczki, patchcordy, pigtaile, patchpanele światłowodowe (tzw. przełącznica światłowodowa z adapterami), mufy osłonowe
- część aktywna: mediakonwertery , przełączniki.
Łączenie i zakończenia
Łączenia włókien można dokonywać za pomocą spawania łukiem elektrycznym lub złączką mechaniczną. Zdecydowanie lepszą metodą ze względu na parametry (0,02 dB tł.) jest spawanie łukiem, niemniej jednak sprzęt do wykonywania takiego typu połączeń jest bardzo drogi (koszt spawarki to około 40 tyś. zł). Wymagana do jego użycie jest energia elektryczna a dodatkowo sprzęt ten jest wrażliwy na zabrudzenia.
Alternatywą dla tego typu połączeń jest spaw mechaniczny Fibrlok II™ - konstrukcja złącza wykorzystuje przegubowy, metalowy element centrujący, zapewniając szybkie i trwałe połączenie o parametrach analogicznych do spawanych (średnia tłumienność wtrąceniowa ≤ 0,07 dB). Złącze mechaniczne może być wykorzystywane zarówno do włókien jedno i wielomodowych, mogą być ono używane we wszystkich zastosowaniach złączy spawanych.
Charakterystycznymi cechami spawu mechanicznego Fibrlok II™ jest niski koszt narzędzi i samej złączki (pojedynczy spaw to koszt około 20 zł) oraz małe wymiary zewnętrzne (w kasecie DIN mieści się tyle samo złączek co spawów). Fibrlok II™ jest odporny na wibracje (żel immersyjny wewnątrz złącza o tym samym współczynniku załamania światła co włókno niweluje ewentualne niedoskonałości połączenia), nie wymaga również energii elektrycznej.
Zakańczanie kabli światłowodowych – możemy wykonywać trzema sposobami:
- klejenie włókna we wtyczce żywicą epoksydową
- wtyczki z fabrycznie wprowadzonym klejem termorozpuszczalnym Hot-MeltTM
- wtyczki mechaniczne.
Pierwsza metoda jest zdecydowanie najlepsza, jest ona jednak przeznaczona głównie do warunków przemysłowych ze względu na kłopotliwe rozrabianie i wprowadzanie żywicy do złącza.
Zdecydowanie bardziej elastyczną metodą jest metoda Hot-MeltTM - unikalna technologia łączenia klejem termotopliwym. Klej jest fabrycznie umieszczony w złączu. Eliminuje to konieczność czasochłonnego i uciążliwego aplikowania żywicy i przygotowania złącza do montażu. Przygotowane włókno światłowodu wsuwa się do rozgrzanego w piecyku złącza i pozostawia do ostygnięcia. Dzięki temu instalacja jest znacznie szybsza, łatwiejsza i tańsza.
Wtyczki mechaniczne natomiast zdecydowanie przeznaczone są do zastosowań przy włókach wielomodowych i jako złącza awaryjne.
Fot. 3M Company
INSTALACJE 4/2008
|
